Koci wiek w przeliczeniu na ludzki?

                Dzień nie zaczął się zbyt dobrze. Błazen kolejną noc nie mógł spać, więc rano zrobił Kotu śniadanie, napił się wody i wrócił pod kołdrę.

- Która godzina? – zapytał półprzytomny po kilku godzinach.

- Miau.

- O… To nie jest tak źle. Mam jeszcze ponad pół dnia…

Przygotował sobie koktajl, dobudzał się pijąc go, a następnie wyruszył zajmować się swoimi ważnymi sprawami. Kot bez słowa wędrował przy nim, jak to ma w zwyczaju. Aż wczesnym popołudniem wrócili do namiotu i coś zadzwoniło Błaznowi pod czapką…

- Kocie, ty chyba niedługo masz urodziny, co? Chyba nie przegapiłem?

Kot nic nie powiedział, bo sam nie wiedział. Błazen zajrzał w książeczkę zdrowia Kota…

- Czternastego. A który jest dzisiaj? – Spojrzał w telefon. – Czternasty! Kocie! To dzisiaj!

- Miau?

- Wszystkiego najlepszego! Musimy to uczcić! – Po tych słowach szybko ruszył do sklepu i kupił wysokiej jakości dorsza. Pamiętał, że to ulubiona ryba Kota. Przyniósł go do obozu, ugotował na parze i zaserwował mile zaskoczonemu Kotu.

- Miau… - podziękował Kot wynurzając się z miski, a wtedy zobaczył kolejny prezent. – Miau?

- Tak! Sam zrobiłem! Przymierz!

Kot włożył nowy sweterek i zamruczał w zadowoleniu. Niby to już maj, ale Kot był ciepłolubny, a pogoda nadal przeplatała wiosnę z zimą.

- Chyba trochę ciasny na szyi… - zmartwił się Błazen.

- Miau. Prrr… prrr… - uspokoił go Kot.

Resztę dnia Błazen rozpieszczał go machając mu kocimi wędkami i drapiąc go za uszami. Przed zachodem słońca wyszli też na miły spacer, w ostatnich ciepłych promieniach. Później usiedli w obozie przy ognisku. Błazen na ławce, a Kot na jego kolanie. Wzięło ich na wspominki…

- Siedem lat… A wydaje się, jakbyś był ze mną od zawsze. Pamiętam, gdy byłeś mały... Już wtedy chodziłeś za mną jak cień.

- Miau?

- Tak, pamiętasz? Wszystko robiliśmy razem.

- Miau miau miau miau.

- Tak, to było straszne, tyle czasu rozłąki… Mocno się martwiłem, ale ostatecznie nie wpłynęło to na nas tak bardzo.

- Miau…

- Ach, jak ten czas leci… - westchnął niczym rodzic.

- Miau miau?

- Hm… To rzeczywiście ciekawe. Siedem kocich lat w przeliczeniu na ludzkie…

Błazen ponownie sięgnął po książeczkę zdrowia Kota, gdzie znajdowała się tabelka podająca takie dane.

- Oooo, w wieku osiemnastu miesięcy byłeś dwudziestolatkiem… - uśmiechnął się Błazen na wyobrażenie Kota jako dwudziestoletniego chłopaka.

- Miau! – zaśmiał się Kot.

- W wieku dwóch lat miałeś dwadzieścia cztery lata. Od tego momentu starzejesz się co roku mniej więcej o cztery lata.

- Miau… - Kot zaczął obliczać w myślach swój obecny wiek. – Miau?

- Tak, teraz masz czterdzieści cztery! – podrapał Kota po głowie i razem zagrzmieli śmiechem, aż w pewnym momencie śmiał się już tylko Kot. Błazen umilkł i zrobił wielkie oczy wyobrażając sobie, że na jego kolanie siedzi czterdziesto cztero letni mężczyzna. 

 

Miłego absurdu, 

Błazen Podróżny